Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Εξομολογηση...

Καταρχας να πω οτι δεν ειμαι καθολου ευσυγκινητος ανθρωπος.Πρεπει να γινει κατι πολυ συνταρακτικο για να φτασω σε σημειο να πω οτι ειμαι συγκινημενη.Μονο που τις προαλλες μαλλον αλλαξαν λιγακι τα πραγματα..
Σαββατο πρωι,1η Μαρτιου.Ειμαι στο δωαμτιο μου και διαβαζω.Ξυπναει η μαμα,ερχεται μου λεει 'Καλημερα',της λεω 'Καλο μηνα!' και μου λεει 'Καλο μηνα αγαπη μου.'Και με παιρνουν τα ζουμια.Αρχιζω και κλαιω,απο συγκινηση.Δεν ξερω γιατι,δεν ξερω πως μου ηρθε,μπορει να ακουγεται μελοδραματικο,αλλα εκλαιγα.
Αισθανθηκα πολυ παραξενα..Την αγαπαω αυτη τη γυναικα οσο τιποτα αλλο.Ποτε πριν δεν το ειχα αισθανθει τοσο εντονα.Και τωρα αυτη η μικρη φραση που μου ειπε με εκανε να συνηδειτοποιησω οτι ειναι τα παντα για μενα.Οκ,μπορει να ακουγονται πολυ γελοια ολα αυτα,αλλα εγω ετσι νιωθω.Απο μια προταση,ενα τιποτα δηλαδη,που μου ειπε καταλαβα πολλα πραγματα..
Τελικα,τα μικρα πραγματα εχουν αξια.Αποδεδειγμενο πλεον.