Μετα απο παροτρυνση του γερου..

-Γιατί κλαις;

Συνηθως απο δικες μου βλακειες..

- Γιατί δεν κλαις;

Δεν κλαιω οταν δεν αξιζει..


- Πού είναι ο βάλτος;

Στο διπλανο χωριο.

- Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;

Ο μπαμπας μου ειναι.Διπλα μου.

- Πού συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο;

Στο μυαλο μου..

- Περιφρονείς κάτι;

Τα ανουσια πραγματα

- Θα ερωτευόσουν για πάντα;

Ναι,αλλα δεν νομιζω να μου τυχει..

- Γιατί πουλιούνται τα «έργα τέχνης»;

Γιατι ολα πλεον εχουν τιμη.

-Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;

Μπα.Πλεον ειναι επισης ολα σε εισαγωγικα,γιατι δεν ξερουμε τι εννοουμε..

- Do you remember revolution?

I'm doing my own now.

- Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλε το ωροσκόπιό σου;

Δεν πιστευω σ'αυτα.Α,και εχω υψοφοβια.

-Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;

Οχι..

- Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;

Ναι.Ανετα.

- Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ΄το νόμο;

Δυσκολο..

- Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ΄την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;

Ναι,αν ημουν με τον γερο.

-Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν δέκα λαχταριστά εκλέρ;

Αν και τρελενομαι για εκλερ,οχι.Δεν κανω ποτε αυτα που κατακρινω.

-Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τ΄αστέρια;

Θα εβλεπα τα αστερια και μονο που θα ημουν μαζι σου,αρα δεν θα χρειαζοταν να σου δειξω τα δοντια μου. (δεν εχω σαπισμενα δοντιααα!)

- Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;

Οχι,θα προτιμουσα μια καλη βουτια στη θαλασσα.Ετσι μου περνανε ολα.


Φοβερο..Μπραβο στην αποψη,και στον γερο που το συστησε.

Επαννήλθα δρυμιτερη..!

Ξερω,ξερω..Εχω σημειωσει απουσιες..Αλλα ειχα μια μικρη περιπετεια και γω..
Χαμηλος αιματοκριτης,χαμηλη πιεση και μπαμ..Ολα μαυρα..Αλλα ας τα παρω απο την αρχη..
Ημουν που λετε σχολειο,και δεν αισθανομουν καλα απο την αρχη.Καποια στιγμη λοιπον με πιανει μια ζαλαδα και μετα το μονο που θυμαμαι ειναι μια καθηγητρια απο πανω μου και καμια εικοσαρια ατομα να με κοιτανε περιεργα.Συνειδητοποιω λοιπον οτι ειμαι πεσμενη καταχαμα και προσπαθω να συνελθω.Λυποθυμισα με λιγα λογια..
Τρομακτικη εμπειρια.Οποιος την εχει ζησει θα με καταλαβει.Το μονο που θυμαμαι απο την ολη φαση ειναι τον εαυτο μου να σκεφτεται οτι πρεπει να σηκωθει.Μονο αυτο.Σκεφτομουν συνεχως 'Σηκω τωρα'.Και οντως σηκωθηκα.
Και με πηγαν στο νοσοκομειο και ολοι μεσα στον πανικο..Μεχρι και εγκυο με βγαλανε καποιοι.Ειπαμε,ηρεμιααα!
Για να μην τα πολυλογω εμεινα στο νοσοκομειο μια βδομαδα,μιας και δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου.Και ειμαι ολο αυτο το διαστημα με βιταμινες και σιδηρο και εχω και τα διαβασματα μου.
Αλλα ενταξει,δεν γκρινιαζω.Ξερω οτι αυτα συμβαινουν,δεν με πηρε καθολου απο κατω.
Αυτο που καταλαβα απο την ολη κατασταση και με χαροποιησε πληρως ειναι το ποιος νοιαζεται πραγματικα για μενα.Και επιβεβαιωθηκε ο κανονας,οτι στις δυσκολες στιγμες φαινεται ποιος νοιαζεται πραγματικα..
Θα σας κρατω ενημερους για τα νεοτερα!Ελπιζω οοολοι να ειστε καλα και οπως σας αφησα!
Φιλια σε ολους και στο γερο ειδικοτερα που παρατηρησε την απουσια μου!