Μπορει να ακουγεται λιγο μελοδραματικο..Αλλα..Ειναι καποιοι ανθρωποι στην ζωη μας που απλα δεν μπορουμε να τη φανταστουμε χωρις αυτους.Ειναι αυτοι που ειναι μερος του εαυτου μας.
Εγω ειμαι χαρουμενη που πλεον στην ζωη μου εχω τετοιους ανθρωπους.Και δεν μιλαω για τους γκομενους που ερχονται και φευγουν και ειναι σαν να μην ηρθαν ποτε.Μιλαω γιαυτους που ειναι παντα εδω,διπλα μου οταν δεν ειμαι καλα.Που μιλαμε στο τηλεφωνο για ωρες και ποτε δεν μενουμε χωρις να εχουμε κατι να πουμε.
Μπορει να ειναι λιγοι..Αλλα ειναι τοσο σημαντικοι.Και το τελειοτερο ειναι οτι δεν φοβουνται να μου δειξουν οτι μ'αγαπανε.Γιατι ολοι εχουμε αναγκη απο αγαπη,αυτο ειναι το μονο σιγουρο.Και αυτοι μου το δειχνουν με καθε ευκαιρια.Με τον πιο απλο τροπο.Με μια αγκαλια,με ενα βλεμα,με ενα γελιο.
Πηρα αφορμη απο την χτεσινη καθιερωμενη εξοδο,που συνεβη κατι και με εκανε εντελως χαλια.Εκαναν τα παντα να μου φτιαξουν την διαθεση,να συζητησουν,να προσπαθησουν να βρουν μια λυση στο προβλημα.Και το καταφεραν.Γιατι το προβλημα ηταν εμμεσα και δικο τους..Γιατι αν δεν ειμαι εγω καλα,δεν ειναι και αυτοι,και το αντιστροφο.
Γι'αυτο και γω τους ανταποδιδω τα παντα.Χωρις να φοβαμαι οτι δεν θα τα παρω πισω.Παντα τα παιρνω.Και ειμαι τοσο χαρουμενη γι αυτο.
Ειμαι σιγουρη οτι ολοι εχουμε εστω και απο εναν τετοιο ανθρωπο κοντα μας.Ειτε ειναι φιλος,ειτε συγγενης,ειτε σχεση.Αρα καταλαβαινετε για τι μιλαω..
Δεν θα τους αφησω να φυγουν ποτε απο κοντα μου.Ποτε ομως..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Βρε, έπρεπε να ήμουν πατέρας σου! Άκου εκεί: «... γκόμενοι που έρχονται και φεύγουν...»! Αμ το άλλο: «... να μιλάς με τις ώρες στο τηλέφωνο...»! ΑαααΧ! ΑΧ! (Και τώρα το σοβαρό): Χαίρομαι πολύ που έχεις τέτοιους ανθρώπους γύρω σου! Πρέπει να είσαι πολύ ευτυχισμένη! Κράτα τους, αλλά να μη κρεμιέσαι πάνω τους... καλή μου! :-)))
Δημοσίευση σχολίου