Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Καμια κατανοηση..

Και ναι,βγηκα με τον πρωην μου,και ναι περασα καλα.Ουτε και γω περιμενα να το πω αυτο,αλλα περασα πολυ ομορφα.Οι αναμνησεις ειναι πανεμοφες και εμεις τις εκμεταλλευτηκαμε με τον καλυτερο τροπο.Γι'αυτο,μπορει να ηταν λιγο αμηχανα στην αρχη,αλλα σαν συνολο η βραδυα κυλησε πολυ ωραια.
Το προβλημα ομως ειναι αλλο.Εμενα ολο αυτο το σκηνικο επανασυνδεσης (ναι,αυτος μου ειπε οτι του ελειψα και θελει υπερβολικα να ειναι μαζι μου ξανα) εγω ηθελα να το συζητησω.Να ακουσω αποψεις διαφορετικες,και να παρω αποφασεις,αφου ειναι ενα θεμα που με απασχολει.Και τι πηρα??Ας μην εκφραστε καλυτερα..Περιμενα πολυ περισσοτερη κατανοηση απο τα ατομα που υποτιθεται οτι μ'αγαπανε και το μονο που εισεπραξα ηταν ειρωνια και ενα ''Ε,ενταξει,και γω τι να κανω που εσυ εχεις προβλημα?'' .Φοβερα πραγματα ε?
Πιστρυω ακραδαντα οτι ολοι αυτο που δινουν,αυτο θα παρουν.Ολοι.Εκτος απο μενα.Εγω δινω συνεχως πραγματα,ειμαι παντα διπλα στον καθενα,οποτε με χρειαστει,ακομα και για το πιο ασημαντο θεμα.Και τι παιρνω τελικα?Τιποτα.Αδιαφορια.Απορω πως το αντεχω αυτο.Δηλαδη εγω δεν επιτρεπεται να εχω προβληματα?Να θελω να συζητησω ΓΙΑ ΜΕΝΑ,για ενα δικο μου θεμα,και οχι για το καθετι που απασχολει τον αλλον?Μπααα,με τιποτα.
Νομιζουν μερικοι (ονοματα δεν λεμε,οικογενειες δε θιγουμε) οτι εγω ειμαι μια χαρα παντα.Οτι επειδη συνεχως εχω καποια λυση,εγω ποτε δεν εχω προβληματα.Εμ,δεν ειναι ετσι.Καθολου δεν ειναι ετσι.
Εχω και γω προβληματα,θελω και γω να τα συζητησω.Αλλα δεν εχω κανεναν στην τελικη,αυτο καταλαβα.
Και το χειροτερο ειναι,οτι εγω ποτε δεν θα σταματησω να ειμαι αυτη που ειμαι.Παντα θα ειμαι διπλα στον οποιονδηποτε με χρειαστει.Παντα θα σκεφτω μια λυση,και παντα θα κανω τον αλλον να γελασει.Με μενα ομως τι γινεται??
Δεν αλλαζω.Και ας μην εχω κατανοηση απο κανεναν.Δεν αλλαζω.Πολλες φορες μπορει να νιωθω οτι με εκμεταλλευονται σε αυτο το θεμα.Αλλα μετα σκεφτομαι,εγω κανω αυτο που ειναι σωστο,και τελος.
Και θα το αντιμετωπισω μονη μου και αυτο.Και θα βρω μια λυση.Αλλωστε τι ψυχολογος θα γινω αν δεν μπορω να κατανοω πρωτα απο ολους τον εαυτο μου?!

Και ενας στιχος απο ενα τραγουδακι που μ'αρεσει πολυ και ταιριαζει στην περιπτωση.Το ακουω παντα οταν ειμαι πεσμενη και το ιδιο σας συμβουλευω να κανετε και σεις :

Θα φυγει κι αυτο..Θα δεις θα περασει..
Σαν καραβι μικρο..Που λιμανι θα πιασει..
Στους αγριους καιρους..Ποσα ειδες ναυαγια..
Ποσες ζωες..και θαυματα αγια..

Φιλλιπος Πλιατσικας-Καραβι μικρο

1 σχόλιο:

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΧΑΛΙΕΣΑΙ...ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΣΤΙΚΟ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ...ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΜΩΣ...ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΣΟΥ ΕΛΑ ΣΤΟ msn MOY NA TA ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΞ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ...

ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΑ...
:-)